– प्रीति अर्याल झिस्मिसे बिहानिकाे उज्यालोमा पालीको तह-तहबाट तप-तप भुईमा पछारिएकाे एक जाेडी शितकाे थाेपा थाेपाबाट उछिट्टिएका प्रत्येक शरिरका बाँछिटा धर्ती भरि छरिन्छ अाफ्नै अाकार मेटाएर उ टुलुटुलु हेर्छ अाफ्नै जिन्दगीले अात्महत्या गरेको सुनाैलाे बिहानी...बाँकी
भेष राज बुढाथोकी बहुत मेहनत गरेर पढाए, बाले पनि सोच्दाहुन बुढेसकालमा पालोस छोराले पनि संगतले मान्छे बिग्रिन्छ, भन्नेले जवाफ देऊ फूल हुनु पर्ने होईन र? फूल मुनिको काँडाले पनि जन्मे देखि निरन्तर यो, ज्यान बोकी...बाँकी
शारदा सुवेदी बादलसरि आकाशमा बदल्दै रङ्ग उडूँ कल्पनामा रमाउँदै सधैं तिमीसङ्ग उडूँ नबिउँझाइदेऊ मलाई आज सपनाबाट मधुकरका साथ बनी मालती दङ्ग उडूँ हेर्दिन आज समाचार बन्द छन् कानआँखा खोजी बास्ना बगैंचामा पुतलीकै ढङ्ग उडूँ दृश्य...बाँकी
– ॠतु सिंह हिउदे खोला पनि वर्षातमा सुक्छ भनेँ अर्जुनको वाण पनि निशानामा चुक्छ भनेँ म के भन्न र गर्न सक्छु र ! मात्र भावनाका केही तरेलीहरु पोख्नबाहेक अपनत्वको आभामा सयरङ्गी फूलहरूको मालाझैँ उनिदिने मन...बाँकी
– आशांक उपाध्याय इखलाई दुमो जस्तै मैले साँचेको भए ! मैले जीतेको अनि तिमीले हारेको भए ? दुनियाँ चक्र हो घुम्छ अनि घुमाउँछ के लड्थें र यहि कुरा जानेको भए ! गुनासो एउटा रोग हो...बाँकी
– कुमारी चेम्जोङ यो रित्तो जोवनलाइ त्यो सिङ्गो तन उधारो दिनु जीवन दिनु त्यस पछि जे दिनु गाह्रो साह्रो दिनु ती नजर पिइ तृप्त हुन काफी छैन एक जुनि समय यो जवानी मलाइ अलि फारो...बाँकी
गीता स्मृति कठायत कसैकोजबर्जस्ति थिएन कसैको कर लागेन पति मरेदेखि रातो कालो लाउने रहर लागेन जिउन मुस्किल बनाउने एक त समाज थियो विधुवालाइ आफ्नै जवानीको निभर लागेन सबैले हानेका ढुङ्गाको पर्खाल बनाएको थिएँ मलाई तपाईले...बाँकी
– प्रिती अर्याल बिबश छ रहर गर्ब छ कि उस्लाई नारी हुनुमा मनमा एक प्रिथक्तताको निलो पछ्योउरी ओढेर मुस्कुराउछे तर एकैछिनमा आभास हुन्छ उस्लाई दुर्बल्ताले ग्रस्त पारी थिछेको अनी आसुँ तप्प चुहिन्छ पटक पटक पत्थरको...बाँकी
दिपक आचार्य “जलन” प्रगती छैन र त जिन्दगी खत्तम लाग्छ मेरो भागमा दु:ख बढी खुसि कम लाग्छ म दिन रात नभनी पसिना बगाउछु अझै अभाव मेरो पछि हरदम लाग्छ मलाइ गाह्रो पर्दा मुख लुकाएर हिड्यौ...बाँकी
– ॠतु सिंह म के बोलुँ ! लाग्छ, तिम्रो याचना देख्दा तिम्रा मनभित्रका कलपूर्जाहरु पक्षघात भैसकेका छ्न्, सबै भित्रभित्रै मक्किसकेका छन् र खिया लागिसकेका छन् । के तिम्रा आकाक्षांहरु मरिसके ? जडभूत भैसके ? तिमी...बाँकी