राजबाबु श्रेष्ठ ‘सागर’ 

मेरा हाँसोहरू
निदाएका छन् अचेल
आँसुहरू बिसाएका छन्
थाकेर धाक्रेले धाक्रो बिसाए झैं

उर्लदैंन अचेल
आँसु पनि उन्मत्त भएर
बर्खेको भेल झैं
कसैको भावनाको
अन्त्येष्टि हुँदा पनि

बन डढेको सबैले देख्छ
तर मन डढेको
कसैले न देख्दो रहेछ

त्यसैले होला
अचेल मेरा परेलीहरू रुष्ठ छन्
अधरहरू पनि उदास छन्
नयनहरू सुकेका छन् रानी पोखरी झैं
खुसीहरूको उद्यानमा फकृन छाडे
अचेल मुस्कानका मुनाका कोपिलाहरू

केवल सुकिरहेछ
अँगेनाको बिस्कुन झैं
मेरा खुसीका बगरहरू निराशाका खडेरीमा
केवल एकोहोरो पर्खाइ छ
भार्याले खसमको प्रतिक्षा गरे झैं
मधुमासको झरी बनी कहिले रुझाउला
मेरा ती सुकेका खुसीका बगरहरू ।।

गौशाला न. पा. वडा न. १, महोत्तरी