मानिस समाजिक प्राणी हो त्यसकारण मानिसलाइ समाजमा घुलमिल हुन चाहान्छ चाहाना हुनु पनि पर्छ । सामाजिक ब्यक्ति भएपछि हरेकका आफना इच्छा चाहान हुन्छन । तर त्यसता बिषय बस्तुलाइ कसरी सम्बोधन गर्ने यो नै गोण बिषय भएको छ। हामी सबैले मनन गर्ने आजको बिषय हो संघ संस्था किन र केका लागी भनेर तर त्यसको प्रतिकुलमा हामीबाट भएको देखिदैन।

हामीसग स्वघोषित लगभग असी भन्दा बढि संघसंस्था छन। तर अहिले नियालेर हेरने हो भने पद र पगेरी लिने बाहेक अन्य केहि काम गरेको देखिदैन । यस्को अर्थ यो पनि होइन संस्थाको जननिको आबश्यकता छैन भनेर यस्को उचित ठाँउमा प्रयोग गर्न सके मात्र हामी सबैको भलो हुनेछ । प्रबासमा रहने संघसंस्थाको उदेश्य भनेको मात्र बिपन्नलाइ आर्थिक सहयोग मात्र हो कि अन्य थप कार्य पनि छन यो बिषयमा अलि गहन भएर सबैले प्रयाश गनुपर्ने देखिन्छ ।

प्रत्येक संस्थाका कार्यकारी प्रमुखले मेरो कार्यकालमा इतिहासले सम्झने क मदन र बिपि जस्तो लोकप्रिय बन्ने कि यो तपाइको हातमा र काधमा छ । त्यसकारण इतिहासका प्रत्येक पानामा तपाइको नाम अटल र उच्च स्वछ भाबि पिडिले सम्झने योग्य बनोस यहि कामना गर्दछु ।

लगभग स्वघोषित हामी सग भएका राष्ट्रिय दुइ चार संस्था बाहेक अन्य क्षेत्रिय नै छन । त्यकारण हामी सबैल आफ्नो क्षेत्रलाइ बिकाश गर्न सक्ने काममा अग्रिम भुमिका आजको आबश्यकता हो तर यस्लाइ कसरी अगाडी बढाउने बिषय पनि आउछन । मुख्य चुर्नोति भनेको कसरी हुन्छ बेरोजगारीलाइ अन्त्य र रोजगारी सृजना नै आजको आबश्यकता हो । राजनिति दलले दिएको खोक्रो आश्वासन जस्तो हामीबाट कल्पना नगर्रो ।

अहिलेको प्रबल र सम्भावना भनेको कृषि र पशुपलान नै मुख्य देखिन्छ । हामी अरर्बो रूपैयाका कृषि र मासु हामी आयातमा भर परेका र्छो यसलाइ आधुनिक र बैज्ञानिक तरकाले हामी शुरूवात गर्रो यस्ले हामी युवाका बेरोजागरीलाइ लगभग चालिस लाख युवालाइ स्वोरोजगारी बनाउन सकिन्छ र आयातको ठाँउमा नियात गरी स्वदेशमा उज्जल भबिष्य देख्न सकिन्छ । त्यसकारण शब्दको मायाझाल बुनेर भ्ररमको खेति आझैबाट बन्द र निषेधको घोषणा गर्रो ।

उनको जवानीलाइ पर्खाइमा बसेर जिवन बिते जस्तो गरी समयको दुरूपयोग किमार्थ मान्य हुदैन । उचित समयको सदुपयो गरी हामी सबैले रोजगारीको सृजाना गरी यस्तो बिकारल बेरोजनगरी समस्याको हल गर्ने प्रयन्तमा हातेमालो गर्रो । संस्थाको नाम काम र सम्मान इतिहासले सम्झने योग्यको सुचिमा राख्ने प्रयन्त गर्रो यो नै आझको आबश्यकता हो ।